-
1 wygrzmo|cić
pf Ⅰ vt 1. pot. (zbić) to bash [sb] about a. around- wygrzmocić kogoś kijem/pasem to whack sb with a stick/to thrash sb with a belt- wygrzmocić kogoś pięściami to beat sb up with one’s fists ⇒ grzmocić2. wulg. (odbyć stosunek płciowy) to bang wulg. ⇒ grzmocić Ⅱ wygrzmocić się pot. 1. (zbić wzajemnie jeden drugiego) to thrash each other ⇒ grzmocić się 2. (przewrócić się) to fall (down), to take a tumbleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wygrzmo|cić
-
2 grzmo|cić1
impf wulg. Ⅰ vt (odbywać stosunek) to hump wulg., to bang wulg. [kobietę] ⇒ wygrzmocić Ⅱ grzmocić się wulg. (odbywać stosunek) to fuck wulg.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > grzmo|cić1
См. также в других словарях:
wygrzmocić — dk VIa, wygrzmocićcę, wygrzmocićcisz, wygrzmocićgrzmoć, wygrzmocićcił, wygrzmocićcony «obić kogoś mocno; wytłuc, wyłomotać, wyłoić» Wygrzmocić kijem, pięściami. □ Jak się Mazur rozochoci, co na drodze, to wygrzmoci … Słownik języka polskiego
wytłuc — dk XI, wytłuctłukę, wytłuctłuczesz, wytłuctłucz, wytłuctłukł, wytłuctłuczony, wytłuctłukłszy rzad. wytłukiwać ndk VIIIb, wytłuckuję, wytłuckujesz, wytłuckuj, wytłuciwał, wytłuciwany 1. «uderzeniem wypchnąć, wysadzić skądś, wybić» Wytłuc szybę… … Słownik języka polskiego
